Tomaten uit Amerika en Marokko: tuinders verlaten steeds vaker het Westland

Van China tot Texas en het Midden-Oosten, flink wat buitenlandse delegaties komen dagelijks naar het World Horti Centre in Naaldwijk. Om daar alles te leren over de glastuinbouw. 'Het afgelopen jaar is de interesse met dertig procent toegenomen', vertelt directeur Puck van Holsteijn. 'Extremer weer komt steeds vaker voor en de wereldbevolking groeit. Dat maakt voedsel verbouwen in een controleerbare omgeving aantrekkelijker.'

Ook willen steeds meer landen 'zelfvoorzienend' zijn. 'Exporteren naar landen ver weg, dat willen we gezien de enorme CO2-uitstoot niet meer', zegt Van Adrichem. Ook hij ziet de buitenlandse interesse toenemen. 'Ze willen de hele sector; handel, productie, toeleveranciers', weet hij. De tuinbouwexpert ziet ook regelmatig dat Westlandse tuinders worden ingehuurd om in het buitenland zo'n nieuwe kas te leiden. 'Maar dat is geen duurzame oplossing omdat zo'n kweker uiteindelijk toch wel weer een keer naar huis wil.'

Daarom leidt hij buitenlandse teams in zijn kas in Honselersdijk op, om ze vervolgens naar het eigen land terug te sturen zodat ze daar zélf tomaten kunnen gaan kweken. 'Ze zijn na anderhalve maand nog geen volleerd kweker', glimlacht Van Adrichem. 'Het duurt ongeveer tien jaar om het vak echt goed te leren. Maar er is wel een basis waar ze mee aan de slag kunnen.'

Ook zijn er Westlandse tuinders die zelf de sprong naar het buitenland wagen en daar een nieuwe afzetmarkt bedienen. Zoals Wouter van den Bosch van Bosch Growers. Hij is een aardbeien- en bramenkas begonnen in de Amerikaanse staat Kentucky. 'Dit fruit werd eerst vooral in Californië en Mexico van het land gehaald, maar vooral Californië heeft te maken met grote watertekorten', vertelt hij.

En zijn product exporteren vanuit Nederland gaat niet. 'Zacht fruit is te gevoelig. En dat moet je ook qua CO2-uitstoot helemaal niet willen, het slaat nergens op', vertelt hij. 'Maar omdat wij ons Nederlandse product daar wel willen krijgen, ga je zoeken naar andere manieren, en dat is dus zelf daar gaan zitten.'

Zijn kas en de verkoop in Amerika lopen inmiddels als een trein. 'Er is daar enorme vraag naar vers lokaal geteeld voedsel, maar er staan nog maar heel weinig kassen. Ook hebben mensen het ervoor over om er wat geld voor te betalen.'

Maar graven we met het delen van al die teeltkennis en het bouwen van kassen in het buitenland uiteindelijk niet ons eigen graf? Van Adrichem denkt dat het zo'n vaart niet loopt. 'Het achterland van Nederland blijven we sowieso qua export altijd wel bedienen; dus Frankrijk, Engeland en Duitsland. Daarnaast zal Nederland altijd koploper in kennis en duurzame innovaties blijven.'

Puck van Holsteijn van World Horti denkt ook dat de maatschappelijke problemen in de wereld te groot zijn om de tuinbouwkennis niet te delen. 'We hebben steeds meer monden te voeden, als we dat met elkaar willen oplossen helpt het niet om kennis achter te houden.'