Moord op bejaarde vrouw nog onopgelost: 'Lichaam van oma werd op Moederdag in beslag genomen'

Corrie van Geesbergen wordt op de ochtend van 8 mei 2019 in haar huis aan de Erasmusweg gevonden door haar dochter en een medewerkster van thuiszorg. 'In eerste instantie gingen ze van een natuurlijke dood uit' vertelt kleindochter Gabrielle de Roo over de moord op haar oma. Maar al snel komt de familie erachter dat er sieraden zijn verdwenen en blijkt het toch om een misdaad te gaan. 'Dan sta je natuurlijk meteen 10-0 achter. Want kleine bloedsporen waren opgeruimd, iedereen was binnen geweest, het plaats delict was vervuild.'

Volgens Gabrielle neemt de politie de melding dat het geen natuurlijke dood is in eerste instantie niet serieus. 'De telefoniste wimpelde ons af. We pushten, maar moesten wachten met aangifte doen tot de betreffende agenten weer dienst hadden. Dat duurde twee dagen! Toen we de aangifte hadden gedaan, was het heel snel duidelijk dat het om moord ging. Het lichaam van oma werd in beslag genomen op Moederdag en het huis verzegeld. Ik neem de politie nooit meer serieus. Al staan ze voor me dan zeg ik 'wat kom je doen?'.

In 2019 maakt de politie bekend dat het meest waarschijnlijke scenario is dat mevrouw Van Geesbergen is omgebracht door iemand die zich voor heeft gedaan als thuiszorgmedewerker die via een babbeltruc haar huis binnen is gekomen.

Ondanks uitgebreid onderzoek, meerdere oproepen in Team West en Opsporing Verzocht en een beloning van 15.000 euro voor de gouden tip, is dus nooit duidelijk geworden wie mevrouw Van Geesbergen vermoord heeft. De Peter R. de Vriesfoundation heeft de moord nooit losgelaten en hoopt dat via de campagne Case not Closed alsnog de gouden tip binnenkomt.

De Peter R. de Vries Foundation brengt elke week een andere cold case opnieuw onder de aandacht van het publiek, vertelt directeur Kelly de Vries. 'Doel is natuurlijk om te kijken of deze zaken alsnog opgelost kunnen worden. Nabestaanden kunnen, ook als iemand al jaren vermist is, pas echt gaan rouwen als duidelijk is wat er is gebeurd.'

Gabrielle de Roo bevestigt dat. 'Ik ben nog steeds boos en kan het niet afsluiten zolang er geen dader is. Je vraagt je telkens af wie er voor haar stond. Was ie groot of klein, dik of dun? Is ze bang geweest? Heeft het lang geduurd?'

'Het is gewoon ziek', gaat Gabrielle verder. 'Iemand moet iets weten en het melden. Of de dader moet zich aangeven natuurlijk. Als je zo stoer bent om dit te doen, moet je ook je verantwoordelijkheid nemen.'